3. Next Level Shit

Terwijl de papieren in de spreekwoordelijke papieren lopen, komt het idee, de acties en de uitvoering van mijn plan tot een stap verder: de uitwerking. Want ook hier is de "wat" heel duidelijk. Namelijk kleding. De "hoe" is al zichtbaar. Ik stel mijzelf een winkelpand voor en deel deze logisch in, met routing. Voor de kenners. Welke merken en waarom? Mijn gevoel heeft altijd aangegeven dat "wat ik mooi vind" niet altijd werk en omdat ik al een uitgebreid concurrentie onderzoek heb gedaan, weet ik wat er speelt. Het beoogde budget bepaald natuurlijk ook al een hoop en dus zoals in de proloog besproken, ik bel met de eigenaren en grondleggers van de merken en "lifestyle brands" die ik graag zou willen voeren. Ik moet even kort uitweiden en vertellen dat ik ben gaan praten met een aantal bedrijven in Nederland die in mijn idee succesvol zijn. Helaas als ik bij een bekend "online store" ga praten behandelt de eigenaar mij als een klungel. "Dat moet ik allemaal nog maar zien". Het bedoelde samenwerken laat ik daarom ook achterwege. Ik geef nog wel even de steek onder de gordel dat het bedrijf al eerder op de rand van faillissement stond. Maar net als eerder al gezegd: No hard feelings. Zo werkt dit blijkbaar. Leuk detail ook dat dit bedrijf ook een merk distibueert dat ik wil verkopen, let wel, op de manier zoals de lifestyle dat vanuit Los Angeles bedoeld heeft. Ik heb daar de eigenaar meerdere malen over gesproken alleen "de Nederlandse agent" heeft er een ander idee bij. Blijkt verdorie een dag later dat hij ook een tweede merk dat ik wil verkopen in beheer heeft. Arrogante kwal. Van het ene merk doe ik gepaste afstand. Het andere merk stopt met zaken doen met dat bedrijf. Blijkbaar een andere instelling. Ik noteer mijn eerste merk en bestelling. Hiernaast ga ik in gesprek met een relatief klein Nederlands merk, waarvan de eigenaar in de winkel een eigen soort hoekje zou moeten krijgen. Al snel hierna kom ik tot de conclusie dat het een goed idee is voor de "belangrijkste merken" om zo een betere tentoonstelling in de winkel te krijgen.

Al snel hierna heb ik mijn hele pakket merken en indeling van voorraad klaar. Ik heb bereikt wat ik wilde: ik heb alle eigenaren in Amerika gesproken en zij zijn , hetzij hier en daar gepast, enthousiast. Ik kan alleen nog niets bestellen, mijn vrienden van de bank hebben "meer tijd nodig". Nog meer. Ondertussen bereid ik mijn werkgever voor op het feit dat ik ongeveer rond kerst 2010 best wel eens voor het laatst zou kunnen werken.

Via een bevriende, al bestaande lifestyle store krijg ik een tip dat "binnenkort" in Berlijn een "fashion event" is, zoals ieder jaar twee keer. Ik moet daarheen volgens hem. Enerzijds zijn de eigenaren van veel Amerikaanse merken die ik ga verkopen daar ook aanwezig, anderzijds kan ik "snuffelen" aan de vele andere merken. Idee opdoen, visie verbreden. Helaas niet in mijn budget meegenomen maar zeker de bedoeling. Je leeft maar 1 keer. 

Maar dat is nog lang niet, ik heb nog zoveel te doen. Ik moet ook nog mijn merknaam, beeld(logo en dergelijke) en omschrijving van het bedrijf vastleggen. Registreren. Op zich een heldere procedure, overzichtelijk en dus besluit ik daarmee aan de slag te gaan. Drie vrienden van mij, zorgen voor het design van de logo's. In 1 vind ik het belangrijk dat de handafdruk van mijn zoon zichtbaar is. Vijf vingers, 5-elementz dacht ik.Het andere logo komt in twee verschillende versies. 1 wordt gemaakt in eerste instantie als schilderij door Pascal (Def-P) en de ander door de persoon die mij tattooeerd, Stefan. Ik ben heel erg blij als ik alle resultaten zie. Weer een stap verder.

Dan komt, het pand. Het moet in het centrum van Amsterdam zijn en kan door het budget, niet in de beoogde straat van het business plan. Ik wilde bij deze even melden dat panden in Amsterdam echt niet te betalen zijn. Wow. Ik besluit na een selectie te gaan kijken bij drie panden en bespreek dit nogmaals met de adviseurs, bank, familie en vrienden. Sommigen van jullie zullen dit herkennen, omdat ik je toen heb gesproken. Al snel blijkt dat er eigenlijk maar 1 pand overblijft. Dit pand heeft alles wat ik wilde. Een winkelruimte, een kelder eronder voor het "live gebeuren" wat ik nog specifieker moet gaan uitwerken, een keuken, toiletten voor dames en heren, een kantoor ruimte. Een aparte zij ingang, als entree voor de events die ik in mijn hoofd heb en direct ga uitschrijven. Mijn vrouw, Francis, ziet aan mij dat dit het pand is dat het moet worden. Het is wel "aan de prijs". De bank heeft meer tijd nodig. Het is al najaar 2010. Ik heb niet veel tijd meer.

Na wederom een hele lange discussie over bankzaken, nog meer papieren, en andere onzin is het tijd. Ik zou nog voor de kerst open kunnen. Zodat ik direct een omzet slag kan maken en "de leukste tijd van het jaar" direct iets moois kan neerzetten. Een aantal dagen later blijkt dat ik door de superhelden van de bank de sleutels van het pand pas rond de kerst kan krijgen. Als alles goed gaat. Ik moet zachtjes huilen.

Nu ik weet dat dit pand "de winkel" gaat worden, begin ik aan een indeling van "hoe" de winkel eruit zou moeten komen te zien. Een design bureau is zo aardig om een tekening uit te werken. Het is helemaal wat ik voor ogen had. Maar het bouwen zelf kan ik nooit. Niet dat ik twee linkerhanden heb, maar Eddy kan dit beter. Hij heeft samen met zijn vader mijn zolder in mijn huis namelijk ook "gedaan" en als ik dan toch iemand geld gun voor een super resultaat, is het hij wel. Ja en hij geeft korting. Aan mij. 

De bank is "bijna zover" en ik zeg mijn baan op. Mijn werkgever vraagt meerdere malen of ik niet toch kan blijven. Ik ben resoluut. Ik geef aan, 23 december voor het laatst te komen. Ook wil ik nog een weekend weg met Francis, omdat de komende maanden er voor zullen zorgen dat ik er niet of nauwelijks ben. Ondertussen maak ik een lijstje om verf, kwasten, planken en dergelijken in te kopen. Ook probeer ik een inschatting te maken hoeveel de verbouwing van de winkel gaat kosten. Op marktplaats vind ik een toonbank, en display kasten voor in de winkel. De rest gaat in mijn idee allemaal via Ikea. Mooie planken, mooie kastjes voor een lage prijs. Ik heb al hele leuke lampen ook gezien. Ook bestel ik raam stickers en folie om de logo's van de winkel en de merken mooi op de ramen te krijgen.

Een aantal dagen later volgt een telefoontje van de bank. We hebben een "GO" . Het budget is alleen wel een stuk minder, mede omdat de verhuurder van het pand een borg vraagt van 3 maanden huur. Toch springen de tranen in mijn ogen 's avonds in de keuken thuis. Het gaat nu echt allemaal beginnen. Ik bel al mijn vrienden, familie en kennissen op en deel het goede nieuws met hen. Spanning en sensatie. Nu even rust, het is namelijk kerst 2010, tijd voor familie en lekker eten. De laatste rust voordat alles losbarst. Een dag voor kerst teken ik alle papieren bij de bank. Next level shit.