7. Niets te klagen

Nieuw zijn is niet altijd leuk. Wat het allermoeilijkste is om alleen al te laten zien dàt je nieuw bent. Waar je te vinden bent, wat er te doen is, en wat iemand daar dan aan heeft. Zie het als een soort van gedeelde gezelligheid. Mede daarom is de maand april van 2011 een test om te kijken wat er dan gebeurd als enerzijds "het nieuwe eraf is" , de winkel is namelijk open en nu begint de echte periode van sales en targets. Anderzijds is de basement een nieuwe plek voor Hip Hop. Althans dat is wel de bedoeling. Het zou toch mooi zijn als naast de positieve verkoopcijfers ook de events en andere zaken in de basement er voor zouden zorgen dat er nog meer "word of mouth" komt? Nietwaar?

Ik zal wederom eerlijk zijn. De allereerste "Rauwe School" in de basement was ronduit gezellig. Alle eerdergenoemde punten kwamen aan bod. De optredens van Insayno en Das waren dope. En dan was er nog een andere crew die zou optreden. Zonder verder namen te noemen wil ik alleen met je delen dat zij "gewoon niet op kwamen dagen", zonder tegenbericht. Klein sprongetje vooruit, het commentaar was "miscommunicatie" en "het is toch Hip Hop?". Wat dan blijkt goed te maken dat het allemaal kan. Helaas krijgt 1 persoon van zo'n crew dan de schuld. Maar we hebben wel weer wat geleerd. Terug naar de avond. Ik heb een nieuwe uitdrukking hiervoor, en dat is "Lekker in je eigen achtertuin kan ook". Ik bedoel, natuurlijk is nieuw niet meteen een succes. Maar we zullen de volgende edities zien. Hopen dus. Meer reclame maken, hopen ook dat alle "hip hop sites" er iets over willen posten. Over het willen komt straks nog meer. Echt. Rauwe School eerste keer dus, weinig publiek in de basement. Wel gezellig.

Snel opruimen, de volgende dag is er door House of Hip Hop een masterclass georganiseerd met niemand minder dan J-Ro van Tha Alkaholiks. Het idee is dat hij kan vertellen over hoe en wat hij doet en heeft gedaan, hoe hij dingen ziet. Mensen kunnen vragen stellen en Sluwe Voszz en Casper van House of Hip Hop, hebben het wel goed voor elkaar. De opkomst is verre weg van groots, maar ja het is nieuw. Dat gebeurt dan. Even terug naar de vorige hoofdstukken, ik zei al dat ik een gevoel had dat er nog iets zou gebeuren. Ik noemde alleen de naam nog niet. Dat heet opbouwen als je schrijft. Goed hè?En dan, via Taya kom ik in contact met een "merk" dat wel wel past in de winkel. Het is een jongen/man met een zelfde idee als ik heb. Hij verkoopt het eigenlijk alleen in de buurt en omstreken waar hij zelf woont, maar is klaar voor een winkel en dus proberen we het gewoon. Waarom niet? Tegelijkertijd komen ook Steven Engel met zijn shirts, en Mutiara TEC met shirts, een toffe toevoeging voor de winkel dus naast Bijlmer Style en Rbdjan zijn shirts.

Een paar dagen later is dan het verhaal van een single release van een bevriende artiest, Wen Regal. Toffe dude, hij heeft een "promo Team" die "voor school" van alles voor hem regelen. Appeltje eitje. Niet dus. Helaas, zonder ellenlange irritante vinger wijzende verhalen, nemen "we" zelf de regie over om de avond tot een succes te brengen. De basement is vol. Inschattingsfout dat er weinig geld wordt verdiend, maar ja het is "bouwen", zoals ik al eerder zei. 

Op 12 april gebeurd er iets geks, toch ook magisch. Er komen 2 Amerikaanse dames binnen, in de stad voor de show van Nas en Damian Marley in Paradiso. Ze zoeken wat "local brands" en ik laat deze zien. Zij koopt een aantal shirts van eerder genoemde merken. Leuk. We raken verder aan de praat, ja ik praat graag, en ik laat mijn basement zien. Na een half uurtje verlaat zij de winkel en ik geef mijn business kaartje mee. Nog als ik net 's avonds thuis ben, belt zij, en verklapt wie zij is; Chrisette Michele. Het zegt mij niets, maar zij houdt aan, en zegt mij te googlen. Dat doe ik, en ik ontdek wie zij is. Nog steeds niet spannend. Ze is wel een erg bekende r&b artiest, maar hey, ik luister r&b, ken alleen maar de allerfoutste uit de 90-er jaren. Zij stelt voor om, de volgende dag, in de basement een "free show for the fans" te geven. Ik lach er even om. Zij zegt via twitter dit aan te kondigen. Ik check, meer dan 250.000 volgers. Zij "tweet" de volgende dag. De telefoon staat roodgloeiend. Ik bel haar, een beetje van "what the fuck" maar ben wel blij. Diezelfde avond is onbeschrijfelijk. Dat doe ik dan dus ook niet. Maar wel even kort, ik leer meer mensen en artiesten kennen zoals Corey, Rudii, Sarah Jane, Mano. Echt muzikanten zeg maar. Even weg van het "yo-yo" . Sorry grapje tussendoor. Toffe avond, Dj Chainsaw ook weer, en ik moet Chrisette Michele letterlijk naar de taxi lopen voor de "fans" . Wow momentje. De volgende dag belt zij mij weer, bedankt mij. Ik haar ook zo. Ze schrijft de volgende dag op haar blog over "Jason" en die heeft een "dope spot" enzovoorts. Nog eens wow. 

En dan de release van het album van Engel en Just. De animo is groot, en ik leer Steven Engel en Joost(Just) beter kennen. We hebben een klik. Oude mannen? Niet echt. We schelen een jaar of 10, maar de mindstate is hetzelfde denk ik. De tickets verkopen we in de winkel en ook natuurlijk het "Statler & Waldorf" t-shirt. Veel kopjes thee met Steven. We zijn zo goed als uitverkocht. In de middag stiefelen de mannen al binnen met mede artiesten Timmie Tex, Ben Jur, Tjerkovara en Per Verz. We hebben een gezellige middag. Wat later, ook Diggy Dex komt even langs. Surya ook op t kleine podium in de kelder. De avond zelf: Het dak gaat eraf, nou ja plafond van de kelder, er is te weinig drank.Dat is niet handig met Steven ook. Maar ik moet nog veel leren. Ik weet echt niet meer wie er allemaal was hoor, maar het was echt zo als het had moeten zijn. Tof album ook zeg ik, kopen. Support your locals. Op de een of andere manier voel ik dat dit een staartje gaat krijgen.

Alweer 2 dagen later is er in de winkel de eerste "instore". Het woord doet al wat vermoeden. Rbdjan, ook vanwege zijn t-shirt release, doet live een aantal nummers in de winkel, tussen de kleding dus. Samen met Rocks en DJ Chainsaw. Er zijn een handjevol fans en kennissen gekomen, en die kopen een al dan niet gesigneerd t-shirt en Rbdjan maakt een babbeltje met ze. 1 van hen, Bob, is met zijn dochter langsgekomen en die heeft een tekening voor Rbdjan gemaakt. Werelds. Stoere rappers? Nee joh. Toffe gasten, mag je best weten. 

Dezelfde avond nog is er in de basement een release van alweer een nieuw "lokaal kleding merk" Een aardige jongeman die rappers Skinto, D-Lipps,Servinio, Regga en Leroy (Zwart Licht) zover heeft gekregen "zijn merk" te willen dragen en delen met mensen in de vorm van een live show. Erg gezellig. Niet superdruk. Wel tof om kennis te maken. Jammer genoeg is het publiek er meer voor de muziek dan voor het "merk". Het is niet anders. Geprobeerd denk ik dan. Niet gelukt helaas. Nogmaals nieuwe mensen leren kennen.

Je zal ondertussen wel denken, jemig, d'r komt geen eind aan, wat een succes. Al die dingen. Ik zal je direct teleurstellen dat "heel veel geld verdienen" nergens hierboven staat. Anders had ik dat echt wel gezegd. Het is investeren. Veel. Tijd, geld, moeite, alles. Niet alleen voor mij. Ook voor boven genoemden.

Zo ook voor een vertegenwoordiger, salesmanager van een bekend, trendy horloge merk. Ik wilde dit merk al een tijdje in de winkel en via via lukt dit dan ook. Er is namelijk een winkel in Rotterdam, genaamd Gorilli. Hen leg ik uit wat ik doe met mijn winkel. Ze vinden het "dope" en dus contacten zij mij met de mensen en dus het merk. Geen reclame enzo, ik zal het merk gewoon noemen. Casio. G-Shock. Ik wil dit merk, omdat eerder besproken "Soul Assassins" in hun crew een tattoo legende hebben genaamd Mr.Cartoon. Ik heb contact met hem. Hij heeft een "collabo" (samenwerking) gedaan met het merk en heeft zijn "eigen model", een exclusieve ook. Dit behoort tot mijn visie van merken uitdragen, eventuele samenwerkingen met artiesten, merken, de winkel. De "sales man" is echt meegaand en heeft toffe voorstellen voor de verkoop van de merk in de winkel. Ik breng hem ook in contact met een bekende artiest, die ik al erg lang ken. Dat zou dan ooit wel een samenwerking kunnen zijn. Ik stel voor "zonder mij" , omdat ik als winkel en lifestyle store nog lang niet zo bekend ben als de bewuste artiest. Misschien zakelijk niet de beste zet, maar zo gaan die dingen. Gunnen heet dat. De sales man van G-Shock vertel ik veel over mijn plannen, ook die van aankomende Koninginnedag. We raken verder in gesprek en hij valt vaak binnen als hij in de buurt is. 

Al met al is het een drukke maand. Wat ik wel jammer vind, is dat mijn steeds grotere mailinglijst, niet echt reageert op mails en persberichten van wat zich afspeelt in mijn winkel en basement. Er zijn een handjevol die wel reageren. Je vraagt al snel "wat doe ik verkeerd?" maar de muur en spiegel antwoorden niet. Feedback bij kennissen en mensen uit "de scene" die ik ken, zeggen dat er wel "over mij gepraat wordt", wat altijd goed is. Als "ze" over je praten, houden ze je in de gaten. Ik heb niets te klagen.