8. Inzicht

Naast alle chronologische opsommingen wil ik je in het verhaal nog even, kort dus, meenemen in een deel van mijn hele privé situatie. Zoals ik al zei, ik ben getrouwd. Al sinds 1994. Ups and downs. Toch durf ik te zeggen dat ik de ware heb gevonden. Pittige uitspraak zal je zeggen. Dat mag, ieder zijn mening. Wij hebben al vroeg gekozen om "aan de kinderen te beginnen" en dus is onze zoon terwijl ik dit schrijf 16, onze dochters respectievelijk 10 en 6. Om meerdere redenen hebben we gekozen om buiten Amsterdam te gaan wonen. De voornaamste blijkt vaak dat de kids als ze klein zijn vooral "lekker buiten zijn" en dat de ruimte van wonen etcetera groot is. Tuin. Kat. En net een hond. Onze kat denkt dat hij een pitbull is. Niet dat hij met jan en alleman vecht, maar hij is wel een baas. De hond is een pup dus nog en luistert nog nergens naar. Ondanks de eerste training. Gezellig. In de ochtend, omdat Francis ook gewoon werkt, breng ik mijn dochters naar school. Fietsend. Liedjes zingen, grappen maken. De oudste fietst voorop, vooruit. Al zo groot aan het worden. De kleinste fietst zelf, en bij slecht weer of ontbreken aan zin, zit zij achterop bij mij. Dat laatste is meer regel dan uitzondering. Mijn zoon, al op voortgezet onderwijs, gaat zelf fietsen. Als dit alles is gebeurd keer ik huiswaarts om daar de hond nog even goed uit te laten. Na een aantal huishoudelijke taken fiets ik naar het station om daar met de trein naar Amsterdam Centraal af te reizen. De winkel is 3 minuten lopen, en dat doe ik dan ook. Lunch pakketje in de tas. Vanaf 11.00 uur is de winkel dan open. Een tijd later veranderd dat dus naar 12.00 uur. Om 19.00 uur ga ik op weg terug. Alles in tegengestelde volgorde, behalve het naar school gaan dan. Ja, ik kan het niet laten je af en toe scherp te houden. Daar eet ik mijn avondeten, ondanks de tijd. Op de een of andere manier vind ik dit prettig. 

Soms is het dus zo, en zeker in de eerste periode, dat ik in de avond nog ergens moet zijn, in de vorm van een live optreden van een bekende/bevriende artiest in bijvoorbeeld Melkweg of Bitterzoet. Watts leer mij de clubs kennen.Dat betekent laat. Soms nog even na genieten in café de Duivel. Ook dat gebeurd wel eens. Ik moet ook wel onder de mensen zijn, om iedereen beter te leren kennen. Dat kost dus tijd, en dus gaat dat van de tijd af die ik thuis kan en zou moeten zijn. Het komt ook voor dat ik zelf of een andere partij iets organiseert in de basement van de winkel. Dat betekent ook nacht. Laat. Vaak is de trein dan de route terug, alleen is de verbinding een drama, waardoor ik voor alle zekerheid een opblaas bedje meeneem, een kussen, tandenborstel, the works. Dan  kan ik in ieder geval slapen. De volgende dag gaat de winkel namelijk gewoon open, en dat doe ik zelf. Al die tijd gaat van de tijd met mijn gezin af. Een eigen bedrijf is investeren. Wij hebben als gezin aan de al eerder besproken keukentafel gezeten. Alleen is alles in het echt anders. Lachen met kiespijn. Lange dagen, korte nachten. Geen nachten. Geen kinder clubjes en voetbalwedstrijden. Quality time waar ben je? Het is dus wel een keuze geweest. Alleen is alles anders is het echt. Gelukkig heb ik veel steun aan bepaalde vrienden waartegen ik dan kan klagen en praten. 

De uitwerking is dat ik dus vaak helemaal niet fluitend en zingend op de fiets zit met mijn dochters. Door de korte nachten ondervinden zij daar hinder van. Ik moet er letterlijk uitgeschopt worden. Ben ook niet altijd de vrolijkste in de ochtend, en dat is een understatement. Aan mijn zoon merk ik zelfs af en toe dat hij er ook verdrietig van is. Wow. Winkel dicht. Toch? Ondanks alle gesprekken van te voren en overwegingen. Ik vind mijzelf een klootzak. Ook een understatement. Maar jezelf schoppen is makkelijk. Fysiek gezien niet hoor, maar je moet ook niet alles letterlijk nemen wat ik schrijf. Francis kaart het geheel meerdere malen aan. Echt veranderen kan ik de situatie niet. Is het dit dan allemaal waard geweest? 

Ik schrijf dit en terwijl ik dit uitwerk is de situatie alweer veranderd. Ik zal tussen alle andere hoofdstukken door je af en toe meenemen in mijn wereld buiten de winkel. Ook naar de verjaardagen van mijn familie die ik op sommige momenten dus mis. Of ik ben heel kort aanwezig. Excuses zijn onmogelijk, onnodig misschien ook. Ik krijg alleen maar inzicht over de droom die ik najaag.