29. Nawoord

Aan alles komt een eind. Zo ook dit hele verhaal. Ik heb zo eerlijk mogelijk, en geloof mij, dat doe en deed ik, uitgelegd wat en hoe ik alles heb doorgemaakt. Vanaf de voorbereiding, opstart, pieken en dalen. Successen en nederlagen. Uitdagingen voor de toekomst. Wil ik nog wel 'mee doen" in de "scene"? Ik moet eerst, en dat lijkt mij duidelijk in het verhaal ook, thuis een hoop repareren. En niet alleen de tuin bijhouden en zorgen dat alles is zoals het hoort. Nee, ik moet opnieuw aan mijn gezin werken. Dus terug naar de basis. Daar is waar alles mee begonnen is. Als ik in mijn huis mag en kan blijven wonen, zou dat mooi meegenomen zijn. Door de schulden en rekeningen zal dit niet makkelijk zijn.Nico Dijkshoorn zei het nog zo mooi. Misschien zie je mij binnenkort backstage wel naast je of zelfs al voor je, de koelkast plunderen. Heb je net pech. Ieder voor zich. Ik wil in ieder geval de muziek een plek kunnen blijven geven. op dit moment doe ik dat door middel van in ieder geval te kijken naar opties om live shows neer te blijven zetten voor een redelijk klein publiek, met de artiesten en kennissen die ik ken. Er zijn al een aantal edities van Rauwe School geweest op een andere lokatie in Amsterdam. Wie weet ben je al geweest. Hebben wij erover gesproken al. In mijn verhaal over anderen heb ik nooit iemand willen kwetsen. Ik wilde enerzijds duidelijk maken "hoe het echt is" en anderzijds gewoon beschrijven wat er allemaal gebeurde. En dat samenwerken en gunnen in woordenboeken van anderen vaak iets heel anders betekenen. Ik wilde met 5-elementz iets nieuws neerzetten, iets unieks, en dat is gelukt. Niemand kreeg dit voor elkaar. En dan bedoel ik niet of het wel of niet geheel een succes is geworden. Ik heb artiesten een platform en plek kunnen geven. Waar zij iets aan hadden ook dus. Ik heb mensen samen gebracht, dichter bij elkaar. Ik heb daarmee neergezet wat ik wilde en heb geen moment spijt. Velen zijn dit allemaal met mij eens. En anderen delen die mening niet, wat ook mag. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en mensen beter leren kennen of juist heel oppervlakkig. Maar, ik heb veel geleerd. Nooit negatief, meer verhelderend. Ik heb gedurende de periode van 5-elementz alles dat gebeurde genoteerd in een black boekje en bijgehouden, zodat ik later kon terug kijken. Er staan veel artikelen, foto's, filmpjes en andere zaken online. Kijk er eens naar, terwijl je een hoofdstuk leest. Via google kun je dit makkelijk vinden. Kind kan de was doen. Ik heb verschillende emoties gekend. Helaas ook veel verdriet en boosheid. Dit kun je ook wel tussen de regels of juist dik erbovenop lezen. Ik heb mijn gezin en vrienden onder enorme druk gezet, en ben egoïstisch geweest in het navolgen van mijn droom. Mijn droom bleek in mijn business plan al moeilijk en uitdagend, maar waarom "wat als" zeggen als je gewoon kunt doen. Ik ben niet de allerbeste papa en al helemaal niet de liefste man of ideale schoonzoon geweest. Het heeft mij bijna mijn huwelijk en gezin gekost. Misschien nog wel. Ook al wist ik dat dit één van de risico's kon zijn. Ik kon hier ook met niemand over praten. Nu soms nog niet. Gelukkig heb ik naast mijn gezin een aantal goede vrienden. Die ik ook heb verwaarloosd. En tòch zijn zij er nu. Dat betekent erg veel voor mij. Buiten de therapie van het schrijven ben ik zelf op zoek weer de persoon te worden die ik was, en hoor te zijn. Ik ben weer 8 kilo aangekomen, god mag weten waar, mar toch. Ik heb meer rust als ik wandel met mijn hond. Ik kan weer gemeend en vrolijker een liedje van FATA of Timmie Tex zingen op de fiets met mijn jongste dochter die nu 8 is. Ik kan trots zijn omdat mijn andere dochter van 12 in de brugklas zit en het erg goed doet, en mijn zoon, bijna 18 nu, rijles neemt, en straks naar de universiteit gaat. Wow. Ik kan mijn vrouw aankijken en hopen, ja hopen, dat zij weer voelt dat ik er ben. Er altijd zal zijn. Ook al zit het financieel erin, dat we alles kwijtraken. Maar ja, wat is alles? Het maakt me verdrietig, maar dan anders. Gelukkig belt Jim of Steven. Alles is betrekkelijk mensen. Om mij heen gaan alle relaties stuk en zie ik dat ik nog steeds geluk ken. Nee, dit is geen gemijmer maar feitelijke beschrijvingen van wat ik doormaak. Als ik langs een oliebollenkraam loop, lach ik even. Mensen lezen mijn verhaal en reageren. Soms geschrokken. Soms kapot van het lachen, wat ik met Taya en Watts in de winkel altijd kon doen. Serieus praten met Rocks, Arbi en Flex voor de winkel, of via whatsapp met Geckusman. Of Souf, als hij even langs kwam fietsen bij de winkel. Gewoon een peukie voor de deur met Jacco, of een biertje met Tim en Sjembakkus. Jerome 's avonds laat aan de telefoon omdat ik niets heb begrepen van de website. En dan de feesten. Vaste prik met Tieme, Martijn, Casto, Bart, Erica en Sjoerd. Ossi, Nekst, Daan en Falko als Dj of gewoon gezellig langs. TLM, Jane, Turne als mijn vrienden en helden als DJ. Chainsaw als bijna partner in crime. Serrio met zijn "5-s up" als gang signs tegen de buren van verderop.  Stefan weer bezig met een design voor een tattoo. Omar die net even te laat komt, maar altijd grappig en positief kon praten. Insayno als straat dichter en zichzelf altijd willen bewijzen. Eddy voor de bouw en respect. Leroy met camera ploeg of gewoon even als "hart onder de riem". Thomas als altijd alles posten op de website. Dussel en Randy , Sandra, Bibi, Bart, Jodi, Knevel en de Professor als in altijd aanwezig. Erwin voor de support, hulp en adviezen. Edson voor de raad en Tim voor de waarschuwingen. Ja. Dat komt niet meer terug. Niks zieligs aan, dingen lopen zoals ze lopen. Ik ga niet dood of zo. Het voelt gewoon als jammer. Dat is alles wat ik er van kan maken. Ik vergeet vast heel veel namen. Wordt alsjeblieft niet kwaad, als het goed is dan weet je hoe ik over je denk. En anders heb je het zeker gelezen. Ik heb nooit tegen je gelogen. Ik vergeet je niet expres. Ik ben aan het schrijven en niet aan het nadenken of zo. Ik mail en bel bepaalde artiesten uit het buitenland nog steeds, gewoon om even na te praten of voor wat anders. De post brengt aanmaningen en de stress blijft. Zal wel even duren ook. Ik zal je nog eens zeggen, ik ben te oud misschien wel voor de scene. Ik pak mijn slippers en ochtendjas en moet gewoon even op de bank zitten om alles zelf eens te overdenken. Ik denk terug aan het moment dat ik zo gelukkig werd van het feit dat de bank de "Go" gaf. Ik heb nergens spijt van. Zoals alle verhalen help ik je even met terugkijken naar het begin. Terwijl ik dit schrijf, weet je als lezer al hoe dit alles is geëindigd. Of begonnen, of halverwege iets. Het mooie is in ieder geval dat je dan geleerd hebt hoe "het niet moet" of "hoe het beter kan" of sla je kreten van "wow" en meer van dat soort dingen. Mijn naam is Martijn. Jason. Namens beiden, bedankt.