19. Anders ga ik toch even buiten roken?

Sommige dingen gebeuren gewoon. Daar moet je niets aan willen doen. Laten gebeuren dus. Zo ook deze anekdote. Want waarom is het nou zo dat al die artiesten de moeite nemen om dit allemaal te doen? Natuurlijk, het is geld verdienen. Maar veel niet hoor. De deur opbrengst noem ik dan ook vaak "boodschappen geld" . Lekker voor een buitenlandse artiest om te shoppen in de stad, prullaria kopen voor thuis. En blowen en drinken. Amsterdam. Door het succes van Reef en Chief in de basement ben ik benaderd door fun-x radio en ben geïnterviewd. Q-Bah is superaardig en heeft interesse voor wat ik doe en van plan ben. Tof. Op deze dag ben ik ook wat eerder naar de winkel gegaan. Ik ben doodmoe moet ik eerlijk zeggen,en gelukkig is er dan koffie. Terwijl ik de lichten in de winkel aandoe en even naar buiten kijk, zie ik de mannen van Psycho Realm al aan komen lopen. Broodje en een pak jus d'orange in de hand. 1 van hen is Big Tiny, de naam doet vermoeden en ja hij is twee meter lang. Breed. Tattoo's vanaf het hoofd tot aan voeten. Hij is mee op tour om alles op camera vast te leggen en heeft de meeste designs van de merchandise ontworpen. Hiernaast is hij Tattoo artiest, hetgeen hij vooral geleerd heeft tijdens detentie in de gevangenis in Los Angeles. Hij heeft geleerd met en van de groten in deze wereld. Hij heeft via mij en Casper een aantal last minute tattoo afspraken. Mensen staan namelijk te popelen om door hem te worden bewerkt. De tweede is Nestor, de "tourmanager" waar ik al eens contact mee heb gehad. Zakelijk, en toch heel vriendelijk. Achter hem aan lopen Jack, als in Sick Jacken en Creep. Creep was een kennis van Tiny die na zware detentie een beter leven wilde en nu helpt hij met de tour en de merchandise. We schudden de hand en praten even over de reis die zij achter de rug hebben. Passanten zie ik kijken. De mannen komen uit "Pico Union" en hebben eigenlijk allemaal wel een verleden, waar zij vrij over vertellen. Ook zo over de gewone dingen in het leven, zoals de kinderen. En Tiny wordt opa. Ja zo gaan die dingen. Ze vragen of het goed is dat ze gedurende de dag blijven hangen in en om de winkel en ik stem toe. Waarom niet, gezellig. Er ontbreekt 1 lid van de crew, wat zo is omdat deze met een andere artiest liever in een coffeeshop vertoeft. Er zijn nog meer artiesten in de stad. Dit alles vanwege de Cannabis Cup. Een jaarlijks festival. Geen verdere uitleg nodig. Google is zo super handig. Mag hoor. Even later vertellen zij mij dat de "normale" DJ van het collectief er niet bij is, en wordt vervangen door de DJ van Cypress Hill. Julio-G. Heeft een succesvolle radio show in Amerika en is gevierd DJ in clubs. Ik bedoel DJ als in hij weet wat platen zijn en wat hij ermee moet doen. Niet your average knopjes drukker. Echt dus. Je kunt je voorstellen dat ik hier blij van word. Ondertussen komt ook Philip aangewandeld. Hij is zichtbaar blij. Anders dan ik, ondanks dat hij net zo oud is als ik. Super fan. Mag ik dat zeggen? Sorry, ik moet nog veel leren als verhalen verteller. Als ook Julio zich aansluit in de winkel samen met percussionist Bobo, wordt het eigenlijk alleen maar gezelliger. Afgezien van het feit dat laatstgenoemde in mijn idee lang in de coffeeshop heeft gezeten. Maar allebei ook super aardig. Er lopen wat klanten binnen, en 1 daarvan wordt geholpen door Tiny. De tweede vraagt bij de kassa, waar Jack zit, iets over de petten achter de toonbank. Julio ziet dit en loopt naar een derde klant, om hem een t-shirt aan te smeren. Creep is ondertussen bezig met de tour t-shirts van de crew. Nestor en ik besluiten buiten te gaan roken. Ik heb Nestor weer aan het roken geholpen, zo zegt hij zelf. Hij zal moeite hebben thuis te stoppen.  Dit is ongeveer hoe ik mij inbeeldde wat de winkel zou kunnen zijn. Het zonnetje schijnt zelfs een beetje. Even later op de dag komt ook Rakaa van Dilated Peoples even binnen. Hij heeft een tas vol met wiet, vanwege de sponsors van de Cannabis Cup. Nee, ik blow niet. Stefan Duzit is ook even langsgefietst omdat er nog iets extra's aan de hand is. We praten gezellig en lopen even naar beneden naar de basement waar Tiny zijn eerste "klant" aan het tattooeren is. We kunnen en mogen meekijken en praten wat. Hierna zal ook Philip aan de beurt zijn, die blij en zenuwachtig tegelijk is: "Well Jason, what can i say?"  Aan het eind van de dag gaat het hele groepje nog even gezellig de stad in. "Red light city" . De buren om de hoek zijn niet goed genoeg. Grappig. Hierna hebben we afgesproken voor het optreden van B-Real, waar Psycho Realm een "special guest" is. Backstage in de Melkweg is het een redelijke chaos. De kleedruimten staan natuurlijk blauw van de rook en voor iemand van mijn postuur, als je dan niet blowt, maar toch de lucht inhaleert, wow. Tiny en Creep halen mij uit de kleedkamer, 'Let's go Jason, better over here" en we staan samen op de gang. Toffe avond, alleen het publiek in de zaal van de Melkweg is stoned. Daar is de cup ook voor. Ze "bouncen" wel op de bekende tracks van B-Real/Cypress Hill. De volgende dag verloopt in de winkel wel een beetje hetzelfde. In de basement weer eent attoo sessie van Tiny. Dit keer iemand die echt ver moest reizen om te komen. Een "gasmask" , 1 van Tiny's specialiteiten en het hoofd-logo van Psycho Realm, komt op zijn arm. Tof resultaat. Ik heb B-Real via Jack ook gevraagd om even langs te komen, wat niet gebeurd. De uitleg is dat hij "liever in een coffeeshop zit waar hij voor betaald wordt" Ok. Duidelijk. Dat zal heus niet de hele uitleg zijn, maar wederom, ok. 's Avonds is Dilated Peoples live in de Melkweg.  Evidence, Rakaa en Babu zijn wel een soort van "helden", omdat zij, ondanks het makke publiek, er toch een toffe show van maken. Althans, dat vinden Jim en ik geloof ik wel. Ook Edson knikt zijn hoofd tevreden en we drinken een glaasje. Door Casper van House of Hip Hop ben ik last-minute even gevraagd om mijn helden te interviewen. De vragen zijn al opgesteld en ik ken de antwoorden al, maar heb er wel moeite mee. Soort van zenuwachtig. De mannen zijn doodmoe van al het reizen, beantwoorden niet super alle vragen, maar het is mijn vuurdoop. Evidence grapt nog even, en geeft aan dat hij mij kent als "de hiphop Jason van twitter en 5-elementz" Leuk om weer even echt te kletsen, ook al is het maar kort. Jim en Omar zijn mee backstage gekomen en Omar heeft  de koelkast gevonden. De avond is weer een succes, tot in de late uurtjes. Ik heb nog even een kort gesprek met Evidence. Ik vertel hem dat ik het zo waardeer dat hij al rondreizend over de wereld met weinig slaap toch zo een show kan neerzetten. Ik begrijp dat hij een artiest is en dat het "werk" is, toch, doe het maar even. Dan de dag van de basement party met House of Hip Hop. De telefoon gaat nog de hele dag door, mensen schelden mij zelfs uit dat er geen plekken meer zijn. Wow. In de namiddag, ik ben best moe, druppelt iedereen een beetje binnen. Het is druk en gezellig. Julio-G kijkt nog even beneden en vraagt mij :"Is it really gonna take place here?" en praat met Nekst en Falko over Serato en Traktor. Hij neemt veel informatie van hen aan. Grappig om te zien dat zo een DJ ook lekker gewoon is gebleven. Het voorprogramma (het lijkt net een echte show in de basement) wordt verzorgd door Serrio en Crooks. Van de laatste vraag ik mij af of hij binnen de show past, maar hij is vriendelijk en vindt het wel leuk ook. Althans die indruk heb ik. De winkelruimte wordt gebruikt als backstage en interview ruimte, de lampen worden even aangepast voor "goed licht". Jacco begeleidt alle artiesten en zorgt dat het boven geen chaos wordt. Jack heeft zijn "eigen fles". Hij maakt een grap over mijn rol. "You the salesguy. Now you the doorman. And the bartender" We kunnen beginnen. Het is bommetje vol beneden, en Crooks valt inderdaad niet in de smaak bij het publiek. Jammer, hij kan wel performen hoor, alleen het is "nieuwere hiphop" en het publiek is zoals gezegd gekomen voor Psycho Realm. Door een shout out naar "Cypress Hill" maakt Crooks zich niet populair bij het publiek en zelfs Jack lacht er even om boven, maar laat dat de rest van de pret niet drukken. Serrio daarentegen, rockt het plafond van de kelder eraf. Ik zeg dit echt niet omdat hij een vriend van mij is, nee, je mag het altijd navragen. Jack vraagt mij, hoelang "het nog duurt", morgenvroeg gaat de tour verder naar Rusland. Vroeg. En dan is het zover. Het is bloedheet in de basement. Het publiek is uitzinnig, en Cynic en Jack maken er een echte show van. Het publiek staat echt "recht in hun gezicht" , schreeuwen de teksten mee en geven hem een hand en gaan echt geheel uit hun dak. Na de show is er een mogelijkheid om een "meet and greet" te hebben, waar een aantal mensen gebruik van maken. Foto, handtekening, dat soort dingen. Als Francis boven "de fles van Jack" pakt voor een klein glaasje, spreekt Philip mij aan. "Look, look". Jack lacht er om. Niks aan de hand hoor. Daarna mag Philip dan de fles hebben, en het shirt waar Jack in opgetreden heeft. Het kan niet op allemaal. Als de basement helemaal leeg is, kan het opruimen beginnen. Wc's schoon, vuilnis buiten. Het is al vroeg in de morgen. Ik ben blij dat Francis met de auto is gekomen ook. Mijn oren piepen. De volgende ochtend vroeg heb ik nog even contact met Nestor, Creep, Jack en Tiny. Ze bedanken mij, en ik hun natuurlijk. Ik ben "always welcome in Pico Union" , ik zie het al voor me, maar het gevoel is wel tof. "We family, Jason. Good luck with surviving. Let us know if you need help".  Ik open de winkel en ik steek een sigaret op. Nestor waar ben je?