27. Bedankt.Tot ziens.

Sommige hoofdstukken spreken voor zich, zowel qua verhaal als titel. Hierom wil ik naast de afsluiting en oplevering in dit hoofdstuk het laatste event omschrijven en het georganiseerde event met La Coka Nostra in Heerlen. Laat ik met het laatste beginnen. Zoals gemeld heb ik dit event georganiseerd met Dimmy en Erwin. Waarom in Heerlen? Omdat in eerste instantie Amsterdam niet kon. Geen zaal in Amsterdam wilde dit neerzetten, en zelf financieren, nou je snapt wel waarom. Erwin verdient de meeste krediet, omdat hij zowel de artiesten heeft vervoerd als opgevangen als begeleid. Top kerel, had ik ook al gezegd. Vanuit de vaste ploeg zijn Randy en Dussel ook helemaal naar Heerlen gekomen en ikzelf reis met Dimmy, Philip en Jacco. Daar bezoeken wij nog even het pand vanuit waar Erwin allerlei dingen voor artiesten doet met zijn stichting. Er zitten ook allerlei andere artiesten in dit pand zoals bevriende producer Subp Yao. Gezellig even om hem ook nog te zien. Later gaan we allemaal naar de zaal, Nieuwe Nor. Voorprogramma is lokaal, Reggy Lines en Christov, en ook vriend Ciph Barker is aanwezig. Even voor de show spreek ik de Bill en Slaine nog even. De avond is niet uitverkocht, maar de show is wel erg dope. Na de show eten de mannen nog even wat, nemen wat foto's (met Philip haha, hij is dolgelukkig weer) en we praten nog wat. De volgende ochtend vroeg brengt Erwin de heren alweer naar Schiphol, verder met de tour. Ik spreek hem nog even aan de telefoon dat de sfeer goed is en er veel gelachen wordt. Tof. Ja, en dan de allerlaatste avond in de winkel. Het verhaal loopt nu niet perse synchroon omdat La Coka Nostra in mei was, maar vooruit. Het gaat om de sfeer weer te geven. De laatste avond heeft de titel gekregen "Jason bedankt". De artiesten die komen optreden zijn, en hou je even vast, het is een lijstje: Lijkenpikkers, Che, MC DRT, Def-P, Jerome XL, Das, Casto, Engel, Just, K-Non,Macro, Pharao,Mr Kweek,Maz-T,Rechtdoorzee,Servino, Craz-E, D-Lipps,Dax, Dj Daan, Dj Broky-B en nog meer namen die ik vast vergeet. Het is een toffe avond waarbij Casto alle nummers van de artiesten aan elkaar heeft gemixed, dus het is een soort van lopende band rap avond. Alle optredens zijn even tof, met in het speciaal natuurlijk die van Engel en Just. Als zij het nummer "thuis" spelen dan pink ik een traantje weg. Diep geroerd. Ook de Onderhonden, te weten, Def-P, Casto, Das en Jerome XL knallen lekker. Wij zijn al aardig lang vrienden. Aan het eind word ik erbij geroepen. Casto heeft een verrassing voor mij,en start een nummer in van mijzelf. Ik moet er even om lachen, maar ga lekker mee in de sfeer. Uiteindelijk doe ik dan zelfs 3 stukjes van nummers. En dan natuurlijk de soort van onvoorbereide eind speech. Die mij erg zwaar valt natuurlijk. Ik roep Francis er nog even bij voor het geheel. Soort van "mede mogelijk gemaakt door..." , maar dan anders. Als iedereen mij uitvoerig heeft bedankt en heeft gemeld dat het enorm jammer is dat ik ga sluiten, borrelen we nog even na met Tieme, Jacco, Martijn, Ossi, Tim Pen, Casto en Steven Engel. Dan is het echt klaar. Morgen weer vroeg verder, de laatste puntjes op de i qua opleveren en dus nog even schilderen. ik sluit de deur van een compleet lege winkel. De volgende ochtend dus aan de slag. De makelaar controleert alles en merkt op dat ik hier en daar wel wat heb afgeraffeld. Het zij zo. De nieuwe huurder, zo vertelt hij, zal er niet een groot probleem van maken. Hij bedankt mij voor de altijd open communicatie en spreekt zijn medeleven uit. "Nooit meer je hele privé weg geven, Jason, Martijn." Ja zo heet ik. Ik laad de auto vol met wat er nog mee naar huis moet en begroet nog even Nekst die met vaste bezoeker Sandra en Nadia nog even gedag komt zeggen. Al weg rijdend kijk ik niet meer om. Het is klaar, gedaan. Over. Sluiten. Ik wil naar huis. Ik merk direct dat ik even moet uitwaaien. Met Max even wandelen. Ik ben al begonnen met werken weer. Ik merk dat waar ik het meest bang voor was, dus naast de schuld in geld, de schuld in mijn gezin. Niet alleen ben ik er bijna tot nooit geweest, ik ben dit kwijt. Letterlijk. Mijn jongste dochter, 7, luistert niet naar mij. Totaal niet. Nou is zij de bijdehandste van de drie, maar toch. Mijn andere dochter, bijna 12 idem. En waarom zouden zij ook luisteren? Ik was er niet. Roy, mijn zoon, 17, heeft een gepaste afstand genomen. Hij is mijn grote trots altijd. Ik heb het alleen twee jaar lang niet laten zien. Godverdomme. Sorry dat ik scheld, maar het huilen begint eigenlijk pas nu. Niet als ik de winkel afsluit, alhoewel dat wel gebeurde, maar nu dus met mijn gezin. Ik heb zoveel aandacht gegeven aan klanten en helaas aan allerlei uit de hoogte gevallen artiesten, dat ik vergeten ben waar ik alles voor heb gedaan. En dan te bedenken dat ik nog steeds op twitter en facebook kijk wat "iedereen"aan het doen is. Omdat het nodig was, op de hoogte te blijven van dit soort onverlaten? Een aantal uitgezonderd hè? Ik heb een aantal nieuwe echte vrienden gemaakt. Uit de voorgaande hoofdstukken kun je vast opmaken wie. Ik heb ook een aantal namen van vrienden niet genoemd, meer omdat deze irrelevant waren voor het verloop van het verhaal. Maar ja, en nu? Hoe verder? Feesten?Partijen?Online winkel? Het zit allemaal in mijn hoofd. En dan gaat 's avonds laat de telefoon. Ik zeg tegen Francis nog "Welke idioot belt er nu nog"... Het blijkt het ergste te zijn dat je je voor kan stellen, ik houd het hierom dus ook kort. Geheel onverwachts is mijn schoonvader, vriend, overleden. Je begrijpt dat het verdriet enorm is. Om het erger te maken, hij was altijd degene die mij een "knal voor mijn harses"verkocht als ik het even niet meer wist. Nu ben ik de steun voor zijn dochter. Die ik bijna niet kan troosten. Godverdomme. Ik ben nog steeds niet waar ik moet zijn met mijn hoofd. Terwijl iemand die ik zo hoog heb zitten er niet meer is moet ik dubbel werken, alles regelen, voorkomen dat mijn huis verkocht gaat worden. Als dat überhaupt kan nog. Niet eens tijd voor verdriet. En dan nog het verdriet van de winkel en het bedrijf. Begrijp mij niet verkeerd. Ik wil niet zielig doen, die sfeer moet dit verhaal niet krijgen. Ik heb gedaan wat ik wilde zodat ik niet als ik ouder word moet zeggen "had ik maar". Ik heb 5-elementz geleefd en geademd. Ik bèn 5-elementz. Niemand heeft gedaan wat ik heb gedaan, ook al was het niet succesvol op veel fronten. De lijst schuldeisers is lang. Overzichtelijk, maar lang. Dit gaat wat worden. De events op een andere lokatie zou wel helpen. Inkomsten bieden. Maar kan dat ook? Als ik gebeld wordt door een "boeker"en kennis die echt laat blijken dat hij mij ziet als "concurrent"en dat ik "de boel wil overnemen"? Ga je dan met je samenwerken. Gunnen was het toch? Ik ben verdorie nog even onder de indruk ook, maar herinner mij momenten waar ik mij benadeeld voelde en dus schakel ik en vuur ik terug. "Ben je helemaal gek geworden?", is mijn eerste reactie. "Wat denk je wel?" ,en meer van dat soort teksten. Ik "moet"helemaal niks. "Moeten is poepen" zou mijn oma zeggen. Sodemieter nou gauw op. Grappig ook dat zelfs door "rappers"gevraagd wordt of ik ze zelfs nu kan "op hooken"met allerlei zaken, spullen, kleding. Ik gooi wel een steen op je, oke? Belachelijk toch? Hebben zij niet gevolgd dat ik dicht ging? Dat het minder ging? Dat het slecht ging? Mijn bloed kookt, maar wat heb ik eraan. "Overheid doet niks" zou Omar zeggen. Hij kijkt altijd met een knipoog naar harde feiten. En iedereen zou het re-tweeten ook. Dat is support toch? Gratis entree en bier? Alsof doen en achteraf roepen "waarom nou"en "nee, ben je gesloten". Rot toch een eind op met je ik wil alles hebben en voor niks. Woede maakt plaats voor rust. Volgens mij heb ik meerdere kansen gegeven om iets neer te zetten, geld te verdienen. Tering, dit kost mij tijd ook. Francis is er helemaal klaar mee. Naast het feit dat ik er nooit was en ook nog sjacherijnig, heeft zij zelf behoefte aan rust. En de kids ook. Gewoon, normaal leven. Voetjes op de bank. Krantje. Tv kijken. Praten over hoe hun dag was. En hoe het zal zijn zonder mijn schoonvader. Dat soort dingen. Zij meldt mij serieus, "Ik kan dit niet meer" . "Misschien moet je maar verder zonder òns". Die had je niet aan zien komen in het verhaal he? Of wel? Bedankt. Tot ziens. Kan iemand mij wakker maken?